Introductie

De afgelopen jaren heeft Tatjana Gerhard een zeer persoonlijk en sterk schilderkunstig oeuvre gerealiseerd. Eerst en vooral stellen we vast dat haar werk vormelijk uit de band springt. Haar schilderijen zijn klein tot middelgroot en zijn geborsteld in dunne, uitgestreken olieverf die bovendien vaak weer wordt uitgewist. Haar doeken dragen geen titel. De voorstellingen zijn figuratief, op het archaïsche en naïeve af. De figuratieve wereld die zij in haar schilderijen oproept, is bevreemdend al herinnert hij aan de vele unheimliche werelden waarin we opgroeien en leven: sprookjes, fantasie, dromen, verhalen, etc. Telkens opnieuw en zonder aanwijsbare voorbereiding confronteert Gerhard zichzelf met een blank schilderdoek en gaat ze met olieverf aan de slag. Zodoende vindt ze al schilderend de haar zo typische wereld uit.

Tatjana Gerhard schildert snel, in vage contouren, en beperkt zich tot de meest essentiële elementen. Haar schilderijen lijken tot stand te komen volgens de principes van de surrealistische ‘écriture automatique”. Het resultaat is herkenbaar (we begrijpen min of meer wat we zien), al blijft er altijd even veel raadsel over de betekenis van wat we zien. Waarom haar schilderijen zijn wat ze zijn en tonen wat ze tonen, daar heeft ook de kunstenares geen woorden voor.
Gerhard stelt zich anderzijds niet buiten de geschiedenis van de schilderkunst. Zo weet ze hoe belangrijk en essentieel in schilderkunst de omgang van een schilder is met de verhouding tussen het motief (de herkenbare voorstelling) en de achtergrond (of de picturale ruimte). Gerhard goochelt met die voor- en achtergrondverhouding. Kleurvlakken die eerst deel lijken uit te maken van de personages die in beeld worden gebracht, maken bij nader toezien deel uit van de in kleurvlakken opgedeelde abstracte achtergrond. Gerhard is uitermate geboeid door die vervaging van de plaats en de betekenis van de picturale elementen uit het schilderij.
Terwijl Gerhard in haar recent werk verder af komt te staan van de unheimliche droom- en sprookjeswerelden waarmee haar vroeger werk vaak werd geassocieerd, neemt ze tegelijk afstand van onze wereld om van haar werken meer picturaal dramatische, meer autonome schilderijen te maken. Nogmaals, zonder dat ze daarvoor een bewust programma heeft ontwikkeld. Want nog altijd begint Tatjana Gerhard – alleen geleid door haar intuïtie -een schilderij met letterlijk niets meer dan bv. een heldere, schuine streep paars.

Deweer Gallery introduceerde Tatjana Gerhard met de solo-tentoonstelling 'Als ob sie alles wussten' (2010). De tentoonstelling werd gevolgd door solo’s in Helmhaus, Zürich (2010) en in het Centre Culturel Suisse, Parijs (2011). In 2010 werd werk van Tatjana Gerhard opgenomen in twee belangrijke thematische tentoonstellingen in Belgische musea, t.w. ‘Public Private Paintings’ (Mu.Zee, Oostende) en ‘Hareng Saur – Ensor en de hedendaagse kunst’ (Museum voor Schone Kunsten & S.M.A.K., Gent). In 2012 werd ze geselecteerd voor de expositie ‘Meret’s Funken‘ (Kunstmuseum Bern) en in 2013 door curator Jan Hoet voor de tentoonstelling ‘Middlegate Geel 2013’. De tweede solo-tentoonstelling bij Deweer Gallery kwam er in 2013 met ‘Die neuen Sterblichen’ en in 2016 mocht ze voor de 3de maal solo tentoonstellen met 'Disjecta'. Nog belangrijke group shows waar ze o.a. aan deelnam zijn 'RE: painted / Schilderkunst uit de collectie', S.M.A.K., Gent (2014), 'WEWANTOSEE', 21st Century Museum of Contemporary Art, Kanazawa, Japan en '5th Biennial of Painting 'Yoknapatawpha', Museum Dhondt-Dhaenens, Deurle - Museum Roger Raveel, Machelen-Zulte, België, beide in 2016.
Schilderijen van Tatjana Gerhard zijn opgenomen in tal van particuliere en openbare collecties, waaronder het S.M.A.K. , Gent, het Kunstmuseum Bern en – recent - het MuZee, Oostende.

www.tatjanagerhard.com